قطر توپهای اسکواش بین ۳۹/۵ و ۴۰/۵ میلیمتر است و وزنشان بین ۲۳ تا ۲۵ گرم. این توپها را از دو لایه لاستیک فشرده به صورت توخالی میسازند. دمای هوا بر میزان پرش توپ تأثیر میگذارد به این معنی که هرچهقدر توپ گرمتر باشد بالاتر و بیشتر میپرد. اغلب پیش از شروع بازی با زدن چند ضربه توپ را گرم میکنند. توپها از لحاظ میزان پرش انواع مختلفی دارند که با رنگ و تعداد خالهایشان مشخص میشود. بدین ترتیب:
توپ دو خال زرد: توپی استاندارد که از سال ۲۰۰۰ در مسابقات اسکواش جای توپ تک خال زرد را گرفت.
توپ تک خال زرد: این توپ تا سال ۲۰۰۰ در مسابقات اسکواش استفاده میشد. تفاوت آن با نمونه دو خالش در سریعتر گرمشدنش است که باعث میشود هنوز هم گاهی به هنگام زمستان از آن استفاده شود.
توپ با خال آبی: این توپ به دلیل قدرت پرش بالایی که دارد برای مبتدیها و بازیکنان کمسن و سال به کار میرود. گرچه برخی مربیهای اسکواش معتقدند که بهتر است اسکواش را از همان ابتدا با توپ دو خال زرد آموزش داد تا بازیکن به توپی با قدرت بالا عادت نکند[۳].
توپ تک خال قرمز: توپی سبک که قدرت پرش بالایی دارد.
توپ سفید: این توپ در زمینهای تمامشیشه به کار میرود.
توپ آبی: این توپ بزرگتر از توپهای استاندارد است و قدرت پرش بسیار بالایی دارد و برای آموزش کودکان و خردسالان به کار میرود.